‘De meeste oma’s zijn niet altijd oma geweest. Ook mijn oma. Die is ooit zelfs een baby’tje geweest. Pas veel later, toen ik kwam, werd mijn oma eindelijke een oma. Maar op een dag vergat ze mij. Ineens. En ook dit huis, haar kamer en zichzelf. Ze dacht dat ze zomaar een mevrouw was.’
– Uit Josephina

In Josephina bekijkt een jongetje zijn oma. Op basis van wat hij, vertelt hij over haar. Haar dagelijks leven begint zich langzaam te vermengen met haar herinneringen. En tegelijk ontdekt hij het onvoorstelbare, zijn oma bestond ook al voordat hij zelf bestond. En ze is ooit een meisje geweest.